جزاير زِلاندِ نو در ششم فوريه سال 1642م به وسيله "آبل تاسمان" كاشف معروف هلندي كشف شد، ولي هلندي‏ها به علت دوري مسير، رغبتي به مهاجرت و سكونت در آن نشان ندادند. در سال 1769م كاشف و دريانورد معروف انگليسي به نام "جِيمزكوك" به اين سرزمين قدم نهاد و با گذشتن از تنگه ميان دو جزيره اصلي، آن را به نام خود، تنگه كوك ناميد. از اين زمان بود كه پاي ديگر انگليسي‏ها نيز به اين سرزمين باز شد و در سال 1841م، انگلستان رسماً زلاندنو را ضميمه قلمرو امپراتوري خود كرد. از اين تاريخ به بعد، سكنه بومي زلاندنو به مقاومت در برابر انگليسي‏ها پرداختند و جنگي سي ساله را با استعمارگران آغاز نمودند، تا اين كه انگلستان در سال 1907م به اين سرزمين استقلال اعطا كرد.